Psy w winnicy- uwagi na szybko

Pisząc "scenariusze" do Psów nie wygrasz żadnego konkursu.

E tam. Scenarek blu blu, który prezentował OIP jedynie warunki brzegowe, zdobył wiele głosów uznania i jedną z nagród. Po drugie w takim scenarku też można zaszyć dobrą historię (dla sędziów, którzy jej szukają), opowiada się ją po prostu opisami postaci. Trudniejsze niż wyłożenie kawy na ławę ale da się. 

A poza tym uważam, że następny Kufel powinien dotyczyć psich scenariuszy w realiach innych systemów (jak to się teraz mówi - hacków). 

Muszę sobie to zamówić, jak tylko odłoży mi się trochę brzęku.

Santa muerte (tak to się chyba pisało) brakowało sporo do ortodoksyjności "Psów" pod względem fabuły. Oczywiście teza o nie wygraniu konkursu jest trochę przesadzona (w 2012 w finale Q był też sandbox) ale wskazuje też zdjęcie z barków MG sporej ilośći pracy, którą ja na ten przykład uwielbiam.

Też sądze że przydał by się konkurs na "inne" scenariusze.

Hej Kratistos, użyj swojego zoptymalizowanego zestawu do tej sytuacji:
brat Obediasz, ojciec twojej postaci (ile lat ma twój Pies? 16? 20?) przespał się z sąsiadem - ale tylko raz! (tak twierdzi). I odprawił obie żony. Co robisz?

Nawet nie zaczynam gadki. Rozwalam z rewolweru (+k10), kolega z drużyny mi pomaga (+2k6). Tatko zarwie tyle konsekwencji że Pan Życia nie pomoże a postaci nawet nie mruga powieka. Przecież gram fundamentalistą z rewolwerem co nie?

Edit: A po sesji miał bym pretensje do MG że tak łatwo wystawił nam "tego złego".

Jeżeli sobie narzucisz, że grasz fundamentalistą, to tak, grasz fundamentalistą. Ale Pies może też zmieniać prawo i interpretować dobrą księgę po swojemu ;)

Nie ma złych i dobrych wyborów w tym systemie - MG nie jest od tego, by oceniać moralność. I wybór z podziurawieniem ojca dobry jak każdy inny.

Chociaż (IMO) jeżeli chce się wszystko mordować co złe, to lepiej chyba w Dark Heresy zagrać ;)

Przecież gram fundamentalistą z rewolwerem co nie?

Not really. To twój wybór jako gracza (por. Twoje sumienie a sumienie twojej postaci, s. 36, oraz Zabawa w Boga, s.113).

Edit: A po sesji miał bym pretensje do MG że tak łatwo wystawił nam "tego złego".

Zdaj się na graczy na temat tego, co jest ważne, s. 111:

Ale w Psach nic takiego nie będzie miało miejsca, bo nie masz głównego złego. Nie ma intrygi, którą muszą rozwiązać postacie graczy. [...] Zamiast tego przedstawiasz interesujący dylemat moralny, którego postacie nie mogą zignorować, muszą rozwiązać problem i zostawić miasto w lepszym stanie niż je zastały.

Myśle że Petro dworujesz sobie ze mnie.
Wskazany przykład pokazuje tylko że łatwo można pogrzebać całą idee narastania konfliktów i wybrów pomiędzy np. lojalnością wobec ojca i chęcią przebaczenia mu (wszak to był tylko raz) a konsekwencjami jakie może przynieść to społecznośći (a żony odprawił).

W rękach gracza jest naprawdę dużo i bardzo łatwo zmienić sesję w krzywę zwierciadło (zresztą sam autor o tym wspomina mówiąc o drobnych stawkach i poddaniach). W konsekwencji zamiast miłej sceny narastających oskarżeń, być może rękoczynów mamy sieczke. Bo gracz wie że ojciec może go "podbić" podczas rozmowy tak aby ukrył niewygodne fakty więc od razu leci na noże. Tym bardziej że ma wytrych "super-ortodoksa".  I co lepsze właśnie te strony z podręcznika będzie pokazywał po sugestiach "może nie o to chodzi w tej grze".

@Kratistos - myślę, że więcej się dowiesz, jak działa gra, kiedy spróbujesz w nią zagrać by the book. Czytaj dokładnie, ja podczas pierwszej gry chciałam rzucać na zauważanie ;) (na szczęście mnie powstrzymano).

Konflikt będzie o tym, o czym zdecydują gracze, tylko od nich zależy czy i w jaki sposób będzie ważny. Może uznają, że nie ma znaczenia. Może zabiją go ot tak (wtedy przyjdą kolejne konflikty: Opiekun widział morderstwo? Czego chce każda z żon zamordowanego?).

W konsekwencji zamiast miłej sceny narastających oskarżeń, być może rękoczynów mamy sieczke. Bo gracz wie że ojciec może go "podbić" podczas rozmowy tak aby ukrył niewygodne fakty więc od razu leci na noże.  

Zacznijmy od tego, że eskalować na nową arenę możesz zawsze (tak, ze strzelania w gadanie też). Co do ukrywania niewygodnych faktów i wcześniejszego wspomnienia o suspensie por. Aktywnie odsłaniaj sytuację w mieście, s. 110

Jeśli chcesz tylko wygrać konflikt, to mechanicznie możesz wygrać praktycznie każdy. Pytanie nie brzmi: czy wygrasz, tylko jaki będzie przebieg tego konfliktu, jak postać się zmieni. Jakim kosztem, na czym ci zależy. Jak chcesz odgrywać niewzruszonego inkwizytora, to ta gra będzie ci to aktywnie utrudniać (por. Prowadzenie między miastami, s. 100).

"Jeśli chcesz tylko wygrać konflikt, to mechanicznie możesz wygrać praktycznie każdy."

I tylko o to mi chodziło. O pewne skrzywienie podobne do tego jak strzelanie z miotacza płomieni do Chtulhu w ZC (też w podręczniku jest wspomniane że "nie o to chodzi").

Naprawdę nie trzeba mi tego tłumaczyć;]

Wydaje mi się, że Kratistos wie, o co chodzi w "Psach w winnicy" i tylko zwraca uwagę na możliwe złe interpretacje. Tak czy siak powyższą wymianę komentarzy uważam za jak najbardziej istotną. To są dylematy, które narzucą się wielu osobom, które zaczynają grać w tę grę - tradycyjne podejście skupiające się na rozwalaniu przeciwników tutaj się nie sprawdzi, trzeba szukać czegoś innego. Nastawienie na konsekwencje i koszty podejmowanych decyzji jest tym, co trzeba konsekwentnie stosować (myślę zresztą, że nie tylko w Psach).

Mi się podoba bardzo styl  graficzny.

Yup, oryginalne dogsy nie miały żadnych grafik - sam tekst.

W oryginalnym podręczniku grafiki były autorstwa Eda Heila, oryginalna okładka Drew Baker.

Może tak: grałam z ludźmi, którzy chcieli grać w zabij i spal mutanta. To nie była konsekwencja mechaniki, tylko tego, że ludzie chcieli grać bezlitosnymi inkwizytorami, nie obchodziło ich dobro ludzi czy miasteczka, tylko słuszność i zapisane prawo - podręcznik takich ludzi nazywa dogmatykami (p. Niewierni, s. 16). Na to niestety nie można wiele poradzić.

Natomiast co do argumentu z maxowania umiejętności czy brania jak największej spluwy, to podręcznik wypowiada się wprost: możesz to zrobić. Konsekwencją posiadania rewolweru 2k8+k4 jest to, że w dowolnym konflikcie, kiedy brakuje ci kostek, znajdziesz kostki właśnie tam i będzie cię to prowokowało do określonych działań (które w tej sytuacji mogą być nieoptymalne). (p. Z notatnika designera, s. 118).

Na pewno nie winie za to mechaniki/gry - została stworzona do czegoś innego. Tyle że dużo grających może tak podejść do Psów (i chyba doświadczenie z innymi rpgami może tutaj działać jako czynnik katalizujący). Jak by nie patrzeć jest to gra bardziej wymagająca (zarówno dla MG jak i graczy). Jak to kiedyś napisał I. Trzewiczek: "Graczy nie obchodzi że miał rodzine. Jest mutantem=jest martwy. Co najwyżej pokłócą się o to kto dostanie pdki." (cytat niedosłowny z jednego z almanachów).

Chociaż autor, w sposób mistrzowski i wystarczający na rok grania, pokazał subtelności konfliktów/tematy na sesje w opisie hierarchii/ról w społeczności itd.

Tylko "ta gra nie jest dla każdego" to straszny truizm. Żadna gra nie jest dla każdego. Ani D&D, ani 7th Sea, ani Neuroshima. Pewne mechaniki gier uczą graczy zestandaryzowanego podejścia (ja gdy siadam do dedeków czy innej mechaniki, w której mam wpływ na grę wyłącznie poprzez postać, automatycznie przechodzę w tryb grania bezpiecznego, bo każde inne granie jest mechanicznie nieopłacalne), ale warto zagrać w grę na nowo, wykorzystując taktyki, które działają w tej, a nie których się nauczyliśmy.